Zondag 20 april was het laatste concert van ConcertenVlissingen, uitverkocht op 1e Paasdag. We hadden ons geen mooier afscheid voor kunnen stellen met fantastische jonge musici met in het middelpunt Tobias Borsboom piano en Lidy Blijdorp cello die jarenlang ons podium met hun talenten hebben verrijkt. Ze openden met een bewerking door Tobias voor zijn muze Lidy van het 2e celloconcert van de Nederlandse Henriette Bosmans. Prachtige wisselende sfeerbeelden met als extra de hoorn waardoor nog intensere klankkleuren ontstonden. Met het spectaculaire 2e pianokwintet van Dvorak reisden we door schitterende landschappen met zonnestralen, bliksemschichten maar ook dartelende insecten en dansende bewoners op herkenbare melodieën uit de volksmuziek. De gepassioneerde uitvoering door musici die volledig op elkaar waren ingesteld bracht de bezoekers in een soort extase, het was muisstil en je voelde de diepe betrokkenheid.

Een mooier afscheid onder leiding van Tobias hadden we ons niet voor kunnen stellen en toen moest het vervolg nog komen. Ons trouwe publiek had de afscheidskas ruim gevuld waardoor alle vrijwilligers rijkelijk werden beloond met concert- en dinerbonnen, prachtige bloemen en een door iedereen uit volle borst meegezongen afscheidslied door Tobias begeleid op de wijs van “ aan de oever van de Rotte ,lees Schelde”.

De warmte en het enthousiasme heeft ons zeer getroffen en zal nog heel lang nagloeien.

Dank jullie wel lieve muziekliefhebbers. We kijken terug op 11 jaar muzikale hoogtepunten en prachtige herinneringen.

Recensie

20 april 2025 Slotconcert

Tobias Borsboom piano, Pieter van Loenen viool, Tim Brackman viool, Anna den Herder altviool, Lidy Blijdorp cello & Hanna Guirten hoorn

Fenomenaal slot van memorabele muziekreeks

Jeanette Vergouwen-de Caluwe

De boulevard van Vlissingen was overvol, maar ook de muziekzaal in hotel Arion zat vol. De echte muziekliefhebber wilde het laatste concert in de reeks ConcertenVlissingen niet missen. Na jaren van aangename, intieme en kwalitatief goede optredens kwam op eerste Paasdag 20 april 2025 een einde aan de kamermuziekreeks.

De organisatie wilde eindigen met een klapper en had maar liefst zes musici uitgenodigd om voor vuurwerk te zorgen: pianist Tobias Borsboom, de violisten Pieter van Loenen en Tim Brackman, altvioliste Anna Magdalena den Herder, celliste Lidy Blijdorp en hoorniste Hanna Guirten. Was het vuurwerk? Wat virtuositeit betreft wel, maar het recital was eerder een warm muzikaal bad. Alle emoties van nostalgie tot en met vrolijkheid kwamen voorbij. Heerlijke spannende muziek die tevens voor innerlijke rust zorgde.

De Nederlandse componiste Henriëtte Bosmans (1895-1952) verdient meer aandacht. Het is heel bijzonder om te luisteren naar haar 2^de celloconcert in kamermuziekbezetting. Het arrangement dat Borsboom schreef is zo knap. Naast het strijkerskwartet vullen de piano en de hoorn een heel aparte rol in. De cello, magistraal bespeeld door Lily Blijdorp, bloeit telkens op uit het geheel. Blijdorp speelt schijnbaar moeiteloos de toch behoorlijk ingewikkelde en moeilijke solopartij. De muziek van dit concerto klinkt in deze kleine bezetting heel transparant. De bijna impressionistische muziek brengt als het ware een verhaal over. De cello opent met een nostalgisch klinkende solo en in de tuttipassages komen emotie, maar ook impressie momenten van rust of opwinding, perfect over. Hoe sprankelend en fris klinkt het poco Allegretto en hoe helder komen sfeer, harmonie en dynamiek uit. De piano ondersteunt alles en stimuleert de andere musici. De hoorn legt, met lange tonen, een fundament onder de melodie, als een soort basso continuo, prachtige tonen, vol kleur. De hoorn sluit daarna het allegretto af met een verrassende, geheimzinnige frase.

Het Adagio, met een gevoelige, droevige dialoog tussen cello en piano, gaat attaca over in het Allegro molto e con fuoco. Het overrompelende snelle slot is spetterend en virtuoos.

Antonin Dvorak componeerde het Piano Kwintet in A nr. 2 op. 81 voor piano, twee violen, altviool en cello in 1887. Dvorak is een meester op het gebied van lyriek en expressie, hij is een echte verteller en maakt bovendien vaak gebruik van Tsjechische volksmuziek. Hij kopieerde die nooit maar schreef originele muziek in authentieke volksstijl.

In het Allegretto brengt de cello het eerste thema, een rustige melodie die door de piano met arpeggio’s wordt begeleid. De altviool introduceert het tweede lyrische thema, gebaseerd op een Tsjechisch melancholische melodie. De vijf musici vormen een hechte eenheid en de muziek klinkt intens. De coda krijgt een extra vurige interpretatie.

Het Andante heeft als ondertitel Dumka. Het dumka thema (Oekraïns en heel melancholisch) wordt vier keer gebracht door de piano, het droevige refrein klinkt telkens voller en droeviger en er wordt ook steeds gevarieerd. De contrasterende tussendelen klinken helder (violen) of snel en vurig.

Deel drie: Molto vivace is een Scherzo met als ondertitel Furiant. Dat is een snelle Boheemse volksdans, maar Dvorak gebruikt het ritme van deze dans niet. De omarmende delen (Scherzo) worden vlot gestreken, met vinnige pizzicati door altviool en cello. In het trio (middeldeel) hoor je de melodieën tussen de strijkers als echo’s. Knap en duidelijk.

De Finale klinkt dynamisch door de vele syncopen en staccato’s. De dumka keert terug, vol humor en vrolijkheid, De vijf musici beëindigen het slotdeel met een energieke coda.

Dit recital is werkelijk een fenomenaal besluit van een concertenreeks die velen zullen missen. Hulde aan de musici die jaren Zeeland op de kaart hebben gezet en hulde aan de organisatoren die voor de cultuur in Zeeland hebben gevochten.