Zondag 15 september 11:30 – 12:30 uur in Fletcher hotel Arion Vlissingen

Klára Würtz is met memorabele pianosolo optredens een zeer gewaardeerde gast in onze concertserie. Na haar laatste optreden, 3 december vorig jaar, stelde ze voor om met Dmitri Makhtin en Tatjana Vassiljeva een programma met beroemde Piano Trio’s te spelen. Een pianotrio met musici met ieder een ongelofelijke staat van dienst kan niet anders dan wederom een memorabel optreden opleveren.

Het te spelen Trio élégiaque van Rachmaninoff is opvallend met Tchaikowski verbonden, zowel in het ongebruikelijke, uitgebreide eerste deel als in de treurmars als slot en wordt gezien als een eerbetoon aan zijn vriend en leermeester. De connectie bestaat uit het herhalende openingsthema en een stijgend motief van vier noten. Het bestaat uit slechts één deel, heeft de klassieke vorm van een sonate maar is gebouwd op twaalf episoden. De melodielijn wordt in het eerste deel Lento gepresenteerd door de piano en in de volgende delen door cello en viool terwijl de dynamiek voortdurend evolueert met een breed spectrum aan klankkleuren. Het thema eindigt uiteindelijk in een treurmars.

Het Piano trio in A min is het enige werk dat Tsjaikowski ooit schreef voor deze combinatie ter nagedachtenis aan zijn vriend Nikolai Rubinstein. Het eerste deel is somber en romantisch met een prachtige cellosolo als opening. Het tweede deel begint met een bijna klassieke melodie en gaat dan verder met een reeks vaste variaties. De opbouwende extatische hoogten culmineren in de laatste variatie en gaan dan vrij plotseling naar de originele mineur toonsoort. Het thema uit het eerste deel keert nog ernstiger terug en eindigt in een treurmars.

 Programma:

 S. Rachmaninoff (1873-1943): Trio élégiaque No.1 G min.

 P. I. Tchaikowski (1840-1893): Piano Trioin A min. Op.50

I            Pezzo elegiaco Moderato assai – Allegro giusto

II           (A) Tema con variazioni: Andante con moto, (B) Variazione finale e coda

Klára Würtz is door haar aangeboren muzikale intuïtie en verbeeldingskracht in staat om de essentiële muzikale boodschap over te brengen van de werken die ze uitvoert, zowel structureel als emotioneel. Door haar buitengewone charisma heeft ze het zeldzame vermogen om haar publiek betoverd te houden. De volledige natuurlijkheid, de schoonheid van haar toon en haar feilloze techniek maken haar een favoriete en geliefde artiest bij het publiek over de hele wereld. Hoewel ze een uitgebreid repertoire heeft, ligt haar kracht en focus vooral op het klassieke en romantische repertoire. Ze maakte meer dan 40 cd’s, van Mozart tot Bartók. Haar opname van de complete Mozart pianosonates werd zeer lovend ontvangen: “Sensationeel! Würtz ‘pianistische finesse, haar neiging om de zinnen te laten ademen en “zingen”, haar uitstekende en delicate evenwicht, en bovenal, haar neiging om  de muziek voor zichzelf te laten spreken, vertegenwoordigen een Mozart-traditie op zijn best. “(Harris Goldsmith in International Record Review). Na een concert met het Boston Symphony Orchestra onder Bernard Haitink schreef de Boston Globe: “Würtz, die de beste opname van de complete pianosonates van Mozart op haar naam heeft staan, speelde met dezelfde elegante, levendige stijl, dynamiek en zingende toon die zo bewonderenswaardig op de CD’s is”. Een ander zeer succesvol opnameproject is van de pianowerken van Robert Schumann, een componist met wie ze een sterke affiniteit heeft. Jed Distler schreef op Classicstoday.com: “De uitvoeringen van Würtz houden zonder twijfel naast de referentie-versies ook hun eigen plaats. … Klára Würtz’s is de mooiste complete Schumann-cyclus die door één pianist is opgenomen”. Hoewel ze niet beweert een “specialist” te zijn, heeft Klára een speciale plaats in haar hart voor Franz Schubert. Richard Dyer (Boston Globe) spreekt over de “innerlijke straling van haar geluid”, terwijl Fanfare Classical Magazine haar Impromptu’s-opname beoordeelt “in het verheven gezelschap van Schnabel, Brendel, Lupu, Zimerman en Perahia .. dit is heel natuurlijk muziek maken op een zeer hoog niveau”. Haar andere solo-opnamen omvatten werken van Bartók, Kodály, Janácek, Liszt, Chopin en Debussy. Ze nam pianoconcerten op van Mozart, Schumann, Rachmaninoff, Ravel en Bartók. Ze was een fervent kamermuziekspeler en nam de vioolsonates van Beethoven en Brahms op met Kristóf Baráti (‘Reference recording’ volgens een toonaangevende Duitse krant), Beethovens cellosonates met Timora Rosler, Kodály cellosonates met István Várdai en pianotrio’s van Schubert en Mendelssohn met het Klaviertrio Amsterdam.

Al van kinds af aan was Klára ondergedompeld in muziek. Vanaf haar 5e jaar was ze lid van het beroemde Hongaarse Radio & Televisie Kinderkoor, waarmee ze uitgebreide internationale tournees maakte. Op haar zeventiende ging ze naar de Franz Liszt-Academie in Boedapest, waar ze studeerde bij legendarische leraren als Zoltán Kocsis, Ferenc Rados en György Kurtág. Later ontving ze een beurs van András Schiff voor zijn kamermuziekcursussen in Prussia Cove, VK. In 1985 won ze de eerste prijs bij het Ettore Pozzoli-concours in Milaan. In 1988 was ze een prijswinnaar in het internationale concours in Dublin en de enige die een contract bij een internationaal agency in de wacht sleepte: ze tekende bij Columbia Artist Management in New York en speelde meer dan honderd concerten in de VS en Canada, bij de Ravinia Festival en het Kennedy Center in Washington, met o.a. het Tsjechische Filharmonisch Orkest onder Jiri Belohlavek. Ze speelde op het International Piano Festival van Williamtown, het Newport Festival, de Carnegie Hall, Concertgebouw Amsterdam, La Roque d’Anthéron (Frankrijk), in het Mozarteum tijdens het Salzburg Festival, met het Budapest Festival Orchestra onder Iván Fischer. Ze speelde kamermuziek bij Janine Jansen, Dimitri Makhtin, Alexander Kniazev, het Pavel Haas Quartet en dirigent Bernard Haitink, Theodore Kuchar, Marco Boni, Dirk Vermeulen, Justus Frantz.

Klára Würtz doceert aan het conservatorium van Utrecht en woont samen met haar man en dochter in Amsterdam.

Dmitri Makhtin, geboren in Sint-Petersburg in 1975, begon zijn musical onderwijs op vierjarige leeftijd bij zijn ouders, beiden professionele violisten, en werd in 1981 lid van de Muziekschool voor hoogbegaafde kinderen. In 1989 won hij de eerste prijs op het Russische violistenconcours. In 1990 behaalde hij een beurs van de Young Musicians Foundation en van de Idyllwild Arts Academy (Californië), en studeerde daarna bij P. Hirshhorn en H. Krebbers. Hij is ook laureaat van internationale wedstrijden zoals het Kloster Schontal, Niccolò Paganini, Louis Spohr, Tibor Varga, Montreal, Sibelius en Praetoria-wedstrijden.

Dmitri Makhtin debuteerde in 1997 in Parijs bij de Staatsacademie Symfonieorkest van de Russische Federatie, onder leiding van Yevgeny Svetlanov, en in 1998 in de Verenigde Staten bij de Cleveland Orkest onder leiding van Leonard Slatkin. Sindsdien heeft hij opgetreden met de filharmonische orkesten van de Ural, Monte-Carlo, Marseille, Hong-Kong, stad Praag, Radio France en Sint Petersburg; met de symfonische orkesten van de Zweedse radio, Euskadi, Singapore en Dallas; evenals het Orchestre National de Montpellier, Orchestre National de Lille of The European Solists ofmLuxemburg. Hij trad op met dirigenten als Leonard Slatkin, James DePreist, Sakari Oramo, Alexander Dmitriyev, Jiří Bělohlávek, Jerzy Semkow, Yuri Temirkanov, Jean-Claude Casadesus, Alexander Vedernikov, Jevgeni Svetlanov, Alexander Sladkovsky, Robert Trevino en Paolo Arrivabeni …

Dmitri Makhtin wordt regelmatig uitgenodigd op festivals in Sint-Petersburg, Lissabon, PietraSanta, La Folle Journée in Nantes en Tokio, La Roque d’Anthéron, Menton, Salzburg, Radio France Montpellier, Saint-Denis Muziekfestival, Automne en Normandie en Leiden (waarvan hij deel uitmaakt). kunstdirecteur). Daarnaast geeft hij recitals en kamermuziek in de meest prestigieuze locaties ter wereld: het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel, Lincoln Center in New York, Sint-Petersburg Philharmonia, Tivoli Vredenburg in Utrecht, Poesjkin Museum in Moskou, Salle Pleyel in Parijs, Amsterdams Concertgebouw… Hij speelt kamermuziek met Plamena Mangova, Andrei Korobeinikov, Boris Berezovsky, Alexander Knyazev, Alexei Ogrintchouk, Miguel Da Silva en Renaud Capuçon. Dmitri Makhtin nam op bij Warner Classics, met Boris Berezovsky en Alexander Knyazev, een cd gewijd aan Sjostakovitsj’ Trio nr. 2 en Rachmaninoffs Trio Elégiaque n°2 – dat Choc de la Musique won, Gramophone en Echo Classic Awards – evenals een speciaal album tot Mendelssohn-trio’s (bekroond met een Echo Classic Awards). Bovendien nam hij met deze twee partners een cd op Tsjaikovski’s werken, uitgebracht op ARTE en NHK, en bekroond met een Diapason d’Or. Zijn laatste plaat, de eerste van Bachs complete Sonates en partitas voor viool solo, werden uitgebracht bij Lontano Records. Dmitri Makhtin speelt op een Jean-Baptiste Vuillaume-viool uit 1863. www.dmitrimakhtin.com

Tatjana Vassiljeva staat omschreven als een ‘fenomeen’, en bekend als een muzikant die over een onberispelijke techniek en een onweerstaanbaar scala aan sonoriteiten beschikt, wier overtreffende trap virtuositeit van slechts ondergeschikt belang is naast de kracht van muzikale persoonlijkheid en ideeën, en haar vermogen om deze over te brengen. Tatjana’s aangeboren muzikale nieuwsgierigheid komt tot uiting in haar uitgebreide repertoire dat varieert van barok tot hedendaagse muziek en diverse werken omvat waarvan zij de wereldpremière heeft verzorgd.

Ze werd geboren in een muzikaal gezin in Novosibirsk, Rusland en begon op zesjarige leeftijd cello te studeren bij Eugenij Nilov aan de Gespecialiseerde Muziekschool. Van 1989 tot 1995 zat ze in de klas van Maria Zhuravleva aan de Centrale Muziekschool in Moskou en nadat ze in 1994 de tweede prijs had gewonnen op het ARD München Concours, verhuisde ze daarheen om te studeren bij Walter Northas aan de Muziekhogeschool. Nadat ze cum laude afstudeerde, voltooide ze haar postdoctorale opleiding bij David Geringas aan het Hanns Eisler Music College in Berlijn.

Vanaf het begin van haar carrière op twaalfjarige leeftijd heeft Tatjana Vassiljeva op podia in heel Europa en Azië gestaan. Ze won prijzen op vele prestigieuze internationale concoursen: Tsjaikovski Jeugdconcours in Moskou (1992), het ARD München Concours (1994), het Internationale Adam Cello Concours in Nieuw-Zeeland (Grand Prix, 1999), het Pablo Casals Concours in Kronberg, Duitsland (2000). ), Internationale Izuminomori-wedstrijd in Osaka, Japan (Grand Prix en de publieksprijs, 2001). In hetzelfde jaar kreeg Tatjana bekendheid als eerste Rus die de Eerste Grand Prix de la Ville de Paris ontving op het 7e Concours de Violoncelle Rostropovitch. In 2004 werd Tatjana uitgeroepen tot ‘Revelation’ tijdens de Victoires de la Musique Classique 2005.

Tatjana heeft een formidabele reputatie opgebouwd als een van de toonaangevende cellisten van vandaag en treedt op met de meest prestigieuze orkesten, waaronder het London Symphony Orchestra, Orchestre Nationale de France, Orchestre de Paris, Orchestre National du Capitole de Toulouse, Tonhalle Orchestra Zurich, Orchestre de la Suisse Romande, Lucerne Festival Orchestra, Sinfonieorchester Basel, Vienna Radio Symphony Orchestra, DSO Berlin, München Philharmonic, Litouws Philharmonisch Orkest, Jerusalem Chamber Orchestra, Academic Symphony Orchestra of St.-Petersburg Philharmonic, Mariinsky Theatre Orchestra, New Japan Philharmonic en het Tokyo Philharmonic Orkest, NHK Symphony Orchestra onder leiding van vooraanstaande dirigenten als Tugan Sokhiev, Paavo Järvi, Herbert Blomstedt, Yuri Temirkanov, Mstislav Rostropovitch, Claudio Abbado, Valery Gergiev, David Zinman, Daniele Gatti, Vladimir Spivakov, Yuri Bashmet, Dmitri Kitaenko, Michail Jurowski, Jiri Kout, Sakari Oramo, Christoph Eschenbach, Bertrand de Billy, Vassily Sinaisky, Vladimir Fedoseyev en Krzysztov Penderecki.

In 2005 voerde Tatjana Vassiljeva de volledige collectie Beethovens werken voor cello en piano uit met Paul Badura-Skoda in Parijs, en in 2006 voerde ze Beethovens Triple Concerto uit met Claudio Abbado in Venezuela. Andere hoogtepunten van deze twee jaar waren verschillende optredens onder leiding van Mstislav Rostropovich: een tournee door Spanje, concerten in Duitsland en Nederland, en concerten met het Orchestre de Paris gewijd aan Sjostakovitsj in de Salle Pleyel, Parijs, en in de Philharmonie Luxembourg. In mei 2007 nam ze deel aan het concert ter nagedachtenis aan de grote Maestro, gegeven door hetzelfde orkest.

Tatjana is nauw verbonden met verschillende componisten, in het bijzonder met Krzysztof Penderecki wiens Concerto Grosso ze vele malen met verschillende muzikanten heeft uitgevoerd. In 2008 gaf ze onder leiding van de componist de wereldpremière van de herziene versie van het Largo en nam ze zijn Tweede Concerto op. Hun samenwerking duurde tot 2009 met gezamenlijke concerten in Spanje.

Ze is een graag geziene gast op vele festivals, waaronder het Edinburgh Festival, Prague Spring Festival, de Folle journées in Frankrijk en Japan, La Grange de Meslay festival, Lockenhaus, Verbier, Kronberg, Colmar. In 2007 richtte Tatjana het Philharmonisches Streichquintett Berlin op, samen met vier strijkers van het Berlin Philharmonic Orchestra. Sindsdien speelt het ensemble op uitgebreide tournees door Europa en Azië.

Sinds haar eerste opnames bij het label Naxos, met werken van Stravinsky, Britten, Dutilleux en Debussy, heeft Tatjana drie cd’s gemaakt voor het label Accord/Universal. De eerste, die haar passie voor hedendaagse solomuziek demonstreerde (Shchedrin, Dutilleux, Saariaho, Schnittke, Stroppa en Penderecki), werd bekroond met de Diapason d’Or en werd gevolgd door een opname van werken van Franck, Schubert en Stravinsky. Het was echter haar volgende cd met werken voor cellosolo van Kodaly, Ysaÿe, Tchérepnine en Cassado waarmee ze de critici verbaasde en zichzelf definitief vestigde als ‘de nieuwe diva van de cello.’ In respectievelijk 2009 en 2010 nam Tatjana Bachs Zes Suites voor onbegeleide cello op waarvoor ze de ‘CHOC’ (de hoogste aanbeveling) ontving van Classica Magazine en de cellosonates Alkan en Chopin met Jean-Frédéric Neuburger voor MIRARE. Haar meest recente releases zijn het Penderecki Concerto nr. 2 met Antoni Wit en het Warsaw National Philharmonic Orchestra op het NAXOS-label, dat de Contemporary Award ontving tijdens de International Classical Music Awards 2012, en een cd met werken van Dvorak met de Berlin Philharmonic. Kwintet op PENTATONE.

In 2014 nam Tatjana de beslissing om zich bij een orkest aan te sluiten en werd solocelliste van het Koninklijk Concertgebouworkest, Amsterdam. Desondanks bleef ze optreden als solist: met het Koninklijk Concertgebouworkest speelde ze Dvoraks Celloconcert onder Herbert Blomstedt en Haydns C Major onder Daniel Gatti, met het NHK Symfonieorkest de Rocco Variaties van Tsjaikovski en met het Orchestre National de Lyon Sjostakovitsj. Celloconcert nr. 1, om er maar een paar te noemen. Daarnaast blijft ze betrokken bij het Philharmonisches Streichquintett Berlin. Het kwintet heeft zijn talent op verschillende internationale podia tentoongesteld, waaronder optredens in Spanje, Italië, Frankrijk, Korea, Japan en China.

Sinds 2023 bekleedt Tatjana de functie van professor aan de Musikhochschule Karlsruhe.

Tatjana speelt op een Matteo Goffriller-cello uit 1690, die genereus in bruikleen is gegeven door de Willem Mengelberg Stichting in Zwitserland via de Stichting Concertgebouworkest.

www.marianemtsova.com/vitaduo